Είναι τα τρυφερά φύλλα της αγριολίτσας που φυτρώνει κοντά στη θάλασσα και συλλέγεται το φθινόπωρο, μετά τα πρωτοβρόχια. Το συναντάμε σε πολλά κυκλαδίτικα νησιά, ιδίως στην Τήνο, τη Σύρο, τη Νάξο και τη Μύκονο. Μερικές φορές μαγειρεύεται μαζί με χοιρινό κρέας αυγολέμονο.

Άλλο ένα κοινό χόρτο σε όλα τα νησιά, ιδιαιτέρως αγαπητό στην παραδοσιακή μαγειρική της Μυκόνου, όπου μπαίνει σε φασολάδες, αλμυρές πίτες, αρνάκι φρικασέ και ψητό παστό μπακαλιάρο.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αγριόχορτα του Νότιου Αιγαίου. Πράγματι, το συναντάμε παντού, σε πιτούλες, σε ψευτοκεφτέδες, σε σαλάτες, σαν καρύκευμα σε μαρινάτες ελιές κ.λπ., σε μαγειρευτά με ψάρι, κατσίκι, κ.ά. Με μάραθο αρωματίζονται οι ελιές, τα τουρσιά και το ξύδι που φτιάχνονται στο σπίτι, ενώ ο μαραθόσπορος μπορεί να προστεθεί στο ψωμί, αλλά και στο γαρνίρισμα φαγητών.

Ανοιξιάτικα χόρτα που τρώγονται είτε βραστά (Κίμωλος) είτε τηγανητά με σκορδαλιά (Κάσος, Ρόδος).

Στην Κω, το λάπαθο χρησιμοποιείται ως γέμιση σε πίτες καθώς και για ντολμάδες αντί για αμπελόφυλλα.

Ένα χυμώδες, ευχάριστα πικρό φυτό που βγαίνει άγριο κατά μήκος της ακτής σχεδόν όλων των νησιών. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη Μήλο, την Κίμωλο και την Τήνο. Συνήθως γίνεται τουρσί ή μπαίνει σε άλμη και χρησιμοποιείται για να στολίζει σαλάτες ή πιατέλες με μεζέδες, ιδίως για τσίπουρο και ούζο, λόγω της δυνατής, αλμυρής του γεύσης.

Μακρόστενα, ευαίσθητα φύλλα άγριας παπαρούνας που μπαίνουν σε πολλές ανοιξιάτικες πίτες.

Είναι ένα χόρτο σαν το σπανάκι, δημοφιλές στην Άνδρο, τη Μύκονο, την Πάρο και την Τήνο. Το φυτό είναι γνωστό για τις αρωματικές του ιδιότητες τουλάχιστον από τον 1^ο μ.Χ. αιώνα και το αναφέρει ο φυσιογνώστης Διοσκουρίδης. Την προσθέτουν σε ομελέτες ή τη βουτάνε σε χυλό και την τηγανίζουν.

Έχει μικρά κίτρινα ανθάκια, οδοντωτά φύλλα και γλυκιά γεύση. Γίνεται σαλάτα.

Μία από τις εξαιρετικές λιχουδιές των νησιών μας, οι βολβοί υάκινθου με τη χαρακτηριστική, πικρή τους γεύση βγαίνουν από το έδαφος την άνοιξη, γίνονται τουρσί και σερβίρονται κυρίως σαν μεζές για ούζο και τσίπουρο.